GREEN SQUARE

Mglisty, ponury i chłodny dzień, pierwszego listopda 1874 roku w Wiedniu, taki jest początek historii największego cmentarza w Europie.
Ostatnio zachęcałam do spacerów po trzech parkach Wiednia. Dzisiaj zabieram Was na wiedeński cmentarz centralny, gdyż jest on parkiem o bardzo ciekawej kompozycji i spotkać na nim można wiele przykładów architektury sececyjnej. To jak galeria sztuki pod gołym niebem.

KONKURS NA NOWY CMENTARZ

W XIX wieku Wiedeń okazał się zbyt mały, ściśnięty murami miejskimi i dlatego miasto miało zyskać nowe, okazałe bulwary, służące jako miejsce wypoczynku dla jego mieszkańców, których w owym okresie znacznie przybyło. Wraz z wyburzeniem murów miejskich powstał nowatorski na tamte czasy pomysł wybudowania miejskiego cmentarza dla wszystkich mieszkańców Wiednia, bez względu na pochodzenie i religię. Dotychczasowe okoliczne pięć cmentarzy uznano za niewystarczające i po kolei przekształcono je w parki miejskie.

Wiedeń i oddalony od niego Simmering, 1788 (Źródło: Kunst und Kultur in Wien)

Powołana specjalnie do tego celu komisja, po wybraniu odpowiedniej lokalizacji, zgodnej pod względem kierunku wiatru, właściwości gleby i w odpowiedniej odległości od ścisłego centrum, ogłosiła konkurs na koncepcję założenia parkowo-cmentarnego w dzielnicy Simmering.

Karl Jonas Mylius i Alfred Friedrich Bluntschli; (Źródło: Kunst und Kultur in Wien)

Wczesną wiosną 1971 roku konkurs wygrała para architektów z Frakfurtu – Karl Jonas Mylius i Alfred Friedrich Bluntschli. Ich projekt zatytuowany: „Per angusta ad augusta”, co tłumaczyć można jako: przez trudności do wielkości, opierał się na formie krzyża greckiego, tworząc w jego centrum główny plac z kaplicą, budynkami administracyjnymi i kostnicą.

Zwycięska koncepcja „Per angusta ad augusta”; (Źródło: Kunst und Kultur in Wien)

KOMPOZYCJA

W połowie osi trzech ramieni krzyża zaprojektowano koliste place, z których rozchodziło się osiem kolejnych ulic. Ten element kompozycji popularny był zwłaszcza w projektach miast idelanych okresu renesansu.

SECESYJNY CHARAKTER 

Ostatecznie nadszedł ten dzień i pierwszego listopda 1874 roku, w dzień Wszystkich Świętych, zaplanowano oficjalne otwarcie. Projekt nie został ukończony na czas, potrzeba było prowizorycznych rozwiązań, przez co architekci Mylius i Bluntschli zostali odsunięci od projektu. Architekturze cmentarza wyszło to na dobre, gdyż 30 lat później uzupełniono jej brakujące obiekty budowlami w stylu secesji, które idealnie uzupełniły zaczęty projekt.

Do dziś na cmentarzu centralnym w Wiedniu miejsce pochówku znalazło ok. trzech milionów ludzi, a wiele z nich to osobistości jak np.: Brahms, Beethoven czy Schubert.

WYOBRAŹNIA NIE ZNA GRANIC

Spacerując uliczkami cmentarza, podziwiać można dzieła ponad 150 artystów rzeźbiarzy, te bardziej tradycyjne, nowoczesne i czasami bardzo zaskakujące, jak np. te skrzaty.
 

Mam nadzieję, że spacer po wiedeńskim Zentralfriedhof się spodobał i zainspirowałam Was do poszukiwania pięknych pomników na cmentarzach w Waszej okolicy. Sztuka jest bowiem bliżej, niż nam się czasem wydaje.